O portavoz de Sanidade do Grupo Socialista, Julio Torrado, reclamou hoxe un plan de contratación que permita reabrir a terceira planta do hospital do Salnés. O responsable socialista defendeu a autonomía do centro e un servizo de calidade “digno dun hospital e non dun ambulatorio grande”, no debate dunha proposición non de Lei en Comisión Parlamentaria que foi vetada polo PP.

Torrado sinalou que situación do hospital está “por debaixo do aceptable” e ten consecuencias como o sucedido en outubro e novembro cando, a causa da falta de camas, se tiveron que ingresar pacientes en urxencias durante mais de 24 horas, limitando aínda mais as capacidades do hospital.

O representante socialista sinalou que “a terceira planta do hospital permaneceu pechada dende xuño a novembro e so se abriu ante as protestas dos traballadores, mostrando así que o criterio de apertura e económico e non as necesidades da poboación”. Denunciou que “o número de camas do hospital ten o único criterio de non superar o ratio que suporía a contratación dun maior número de profesionais”.

O portavoz de Sanidade do Grupo Socialista destacou que moitas noites hai “4 enfermeiras para mais de 100 camas” e que hai servizos que non se ofertan a toda poboación, como son os caso de cardioloxía e neuroloxía, os cales se ofertan en función do domicilio e leva a que moitos veciños teñan que acudir a Pontevedra puntualizando que “xa antes non se daban os servizos a toda a área, agora menos”.

Torrado Quintela sinalou o “gran traballo” que están a facer os profesionais do centro, os que traballan moitas mais horas do acordado para coidar dos seus pacientes e sendo “sometidos a unha situación de moito estrés e cunhas condicións moi precarias”.

O caso do Hospital do Salnés non é un caso illado, explicou, e sinalou que é o paradigma do que sucede nos hospitais comarcais galegos dende a aprobación da Lei de Saúde a principios do 2018, dende entón son varias as veces nas que se deu unha perda temporal de servizos derivados da falta de persoal e de materias, constatando así a perda de capacidade asistencial e a nula capacidade de influír na toma de decisións deste tipo de centros.